Қатысушы:Muratbeksultan/зертхана

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Антифеминизм - кейбір немесе барлық түрлеріндегі феминизм қозғалысына қарсы оппозиция тобы. Әйелдердің өздері үшін құқықтар немесе жеңілдіктер іздеу тілектеріне қарсы немесе еркектерге қатысты кері сексизмге қарсы тұру ретінде қарастырылуы мүмкін. Термин сонымен қатар радикалды феминизмнің оппозициясы ретінде қолданылады, оны антифеминистер мизандрия формасы ретінде қарастырады.

Тарихы[өңдеу | қайнарын өңдеу]

XIX ғасырда антифеминизм активисттері әйелдердің сайлау құқығына қарсы шыққан. Әйелдерге арналған жоғары білімнің қарсыластары бұл білім алу әйелдер үшін физикалық стрессті тудырады деп тұжырымдады. Гарвард университетінің профессоры Эдвард Кларк «Білім берудегі жыныстық қатынас: немесе, қыздарға арналған әділеттілік» (1873) кітабында әйелдер колледжге баратын болса, олардың миы көбірек өсіп, нәтижесінде олардың жатыры атрофияға ұшырайды деп тұжырымдаған.[1] Ол мұны жоғары білім деңгейі жоқ әйелдерге қарағанда жоғары білім мекемесін аяқтаған әйелдердің балалары аз екенін байқау арқылы растады.

Қазіргі таңда антифеминистер әйелдер қозғалысы мен әйелдер сексизміне[2] қарсы тұруды өздерінің міндеті деп санайды. Олар қазіргі замандағы тарихи қысымшылықты сылтауратып, қоғамдағы артықшылықтарды ұту және сол арқылы қоғамды поляризациялауға ұмтылып жатқан феминисттердің дүрмекті белсенділік заманында ерлердің де, әйелдердің де абыройын қорғайды.

Негізгі идеялар[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Бұл қозғалыстың кейбір жақтаушылары ерлер мен әйелдердің отбасы мен қоғамдағы дәстүрлі идеясын сақтауға шақырады: олар ер адамды асыраушы, әйелді ошақ иесі және ана деп санайды [3].

Кейбір антифеминистер теңдік және гендерлік теңдік ұғымдарын бөлуді қолдайды. Олар жыныстары әрқайсысының маңызды психологиялық және физиологиялық сипаттамаларға ие екендігін дәлелдейді және ерлер мен әйелдерге әртүрлі әлеуметтік рөлдер мен ауыртпалықтарды ұсынады. Осылайша, олар белгілі бір жұмыс орындарындағы топтардың санын жынысына байланысты теңестіруге қарсы тұрып, тек мүмкіндік бостандығының қолжетімділігін қолдайды.

Сонымен қатар, антифеминистердің пікірінше, феминизм «жыныстар соғысын» бастайды. Себебі, феминисттер «махаббат» ұғымына орын жоқ деп санайды, яғни олардың ойынша бұл құбылыс - патриархалдық мәдениеттің реликті ретінде ұсынылған.[4][5][6]

Феминизмге қарсы көзқарас тұрғысынан феминизм әйелдердің таза жеке мәселелерін әлеуметтік маңызды деңгейге көтереді деген ой кеңінен таралған. Екатерина Юнг (ағылш. en:Cathy Young) айтуынша, «бір адамның сәтсіздігі барлық адамдарға проекциаландырылады». Мәселен, феминисттер құрған таптаурындар арқысында отбасыдағы зорлық-зомбылық тек ер адамның бейнесімен қатты байланыстырылды, ал әйелдің агрессор ретінде әрекет етуі мүмкін емес деп саналады. Феминисттер әйелдерге қатысты зорлық-зомбылықтың көбеюі жайлы статистикаға өкіректеп, дабыл қағады, алайда ол шын мәнінде тек «жыныстық зорлық-зомбылық» ұғымының кеңеюі туралы айтады, яғни бұл түсінік қазіргі заманда тек физикалық қысымның өзін емес, психикалық қысымды да қамтиды.[7]. Бұл әйелдер ұйымдары келтірген сандар («Америкадағы әрбір екінші әйел зорланған немесе зорлану қауіпінде болған») мен полицияның мәлімдемелер саны арасындағы үлкен алшақтықты түсіндіреді.[5].

  1. ↑ ^ Clarke, Edward H. (1873). Sex and Education. Wildside. p. 96. ISBN 978-0-8095-0170-0.
  2. ↑ ^ David Benatar. The Second Sexism: Discrimination Against Men and Boys. — Wiley-Blackwell, 2012. — 304 p. — ISBN 978-0-470-67451-2.
  3. ↑ Никонов А. Конец феминизма. Чем женщина отличается от человека — Электронная Библиотека гендерной социологии
  4. ↑ Нищета феминизма Мұрағатталған 26 қаңтардың 2012 жылы.
  5. ↑ a b О каком таком новом искусстве любви идет речь? (…) В наличии нет такого соединения социальных и культурных условий, которое сделало бы возможным возрождение ars amandi* в его утонченных формах. (…) Современная культура по своей ориентации развивается в сторону упразднения формализма и театральности в знаках внимания; повсюду в частной жизни торжествует отказ от дистанцирования, повсюду вычурная манера соблазнения отступает перед требованием непосредственности и «искренности» желания.
    (…)И такое положение дел не может не вызвать сожаления, поскольку подобные игры слишком долгое время составляли важный элемент человеческой культуры. Ещё Платон заповедовал нам: «Каждый мужчина и каждая женщина пусть проводят свою жизнь, играя в прекраснейшие игры, хотя это и противоречит тому, что теперь принято» (Платон. Сочинения: В 3 т. Т. 3. M.: Мысль, 1971. С. 283, 287).
  6. ↑ УСКОЛЬЗАЮЩАЯ ЖЕНСТВЕННОСТЬ ИЛИ EAT YOUR MAKE-UP: КРИТИКА РАДИКАЛЬНОГО ФЕМИНИЗМА. Порошенко О. Ю., Харисова Т. А.
  7. ↑ Липовецкий Ж. Третья женщина
«https://kk.wikipedia.org/w/index.php?title=Қатысушы:Muratbeksultan/зертхана&oldid=2874628» бетінен алынған