Мазмұнға өту

Өлілер мекені

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Аид Персефонаны өзінің өлілер патшалығына әкетіп барады

Ежелгі гректердің нанымы бойынша, адамдар өлгеннен кейін жандары о дүниеге - Аид құдай басқаратын жер асты патшалығына ауысады. Гректер жердегі көптеген үңгірлер мен жарықтар - өлілер патшалығына кіретін қақпалар деп ойлаған. Осындай қақпалардың бірінен Гермес құдай адамдардың жандарын Стикс өзенінің жағасына апарады. Бұл өзен - тірілер әлемі мен өлілер патшалығының арасындағы шекара. Гректер өлген адамның аузына тиын салған, Харон өзін Стикс өзенінен өткізгені үшін марқұм сол тиынмен ақы төлейді. Ақша берілмеген жандар жағаны бойлап, мәңгіріп, бақытсыз күйде қаңғып қалған.

Бірінші жол

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Өзеннің арғы жағасында адамның жаны үш басты төбет Цербердің қасынан өтеді. Цербер өлілер патшалығын тірі адамдардан қорғаған әрі іштен ешкімді шығармаған. Жанның келесі кездестіретіндері - Зевстің Минос, Радамант және Эак ұлдары. Олар жаңа келген жанды жер бетіндегі бүкіл өмірінде өзін қалай ұстап, қалай өмір кешкеніне қарай сотқа тартады. Зұлым әрі қатал адамдардың жандарын Тартарға (тозақ) жіберген, онда оларды мәңгі жаза күтіп тұрған. Тақуалық пен өмір сүрген әрі қандай да бір дін жолын ұстанған адамдардың жандарын Елесей алаңына - күннің алтын сәулесіне шомылған бақытты мекенге жолдаған. Тақуалардың жандары қайтадан өмірге келуге сұрана алатын болған. Егер діндар адамдардың жандары тақуалық өмірінің арқасында Елесей алаңына үш мәрте қайтып оралса, олар Шаттық аралдарына бара алады. Бұл мәңгілік қуаныш мекені, оны Тартардан шыққан Кронос басқарады. Бірақ көптеген адамдар жер бетіндегі өмірінде тым жақсы да, тым жаман да болмаған, сондықтан олардың жандарын Асфодель шалғынына жіберген. Бұл бір сұрқай, көңілсіз жер, өлгендердің жандары сондағы қараңғылықта мақсатсық қаңғып, аз да болса рухын көтере қуанып қалу үшін жер бетіндегі тірі адамдардан сый-сыяпат күтеді.

Екінші жол

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Тағы бір жол Эребке Аид пен Персефонаның сарайына бастайды. Аид құнарлылық құдайы Деметраның қызы Персефона сұлуға ғашық болып, оны өзінің өлілер патшалығына алып кетеді. Олардың сарайының жанынан Жад суы мен Лета суы ағып жатыр. Тақуа жандар Жад суынан ішкен. Сондықтан олар еш нәрсені ұмытпаған. Ал Лета суынан қарапайым жандар ішіп, өткенді ұмытып қалған.

Дереккөздер

[өңдеу | қайнарын өңдеу]