Күйіну
Күйіну – адамның бойын қайғы-қасірет жаулап алып уайымдауы. Ызаланып, назаланады. Ауыр қайғыны бастан кешіруде оның бойын ауыр сезім билеп, қайғы-қасірет кешеді.
Шығармалардан үзінді[өңдеу | қайнарын өңдеу]
«Есей өзінің би білмегенін үлкен кеміс көріп күйінді (Ә.Нұрпейісов)».
- «Күйініш күйдіргендей жердің жүзін,
- қиналып тоқтата алмай әркім өзін,
- Ілініп қаралы күн қара тулар,
- Әкетті бойды билеп ауыр сезім (Халық өлеңі)».
Нәтижесі[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Күйіну адамның ақыл-ойын сезім билеп қайғы-қасіретті басынан кешіруде стрестік күйге ұшырайды. Бұл орайда адам күйіп-пісіп, іс-әрекетінде ретсіз қимыл-қозғалыстар жасап, жан дүниесінде зорлану, қиналу сияқты жағдайларға ұшырайды. Ақылды сезім билеп, қайғырушылық пен өкініштілік күйлерді басынан кешіреді. Уайым-қайғыға беріліп, адам бойын үмітсіздік билейді.
Жеңу жолдары[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Адам мұндай ауыр жағдайды жеңу үшін бойындағы күш-қуатын, ерік-жігерін шыңдап ауыр жағдайдан сергудің жолын іздестіруі қажет. Табандылық пен ұстамдылық көрсетіп, өзінің сезімімен еркін билеуге барынша машықтануы пайдалы болмақ. Адам өз күш-жігеріне сенсе ғана барлық қиындықтарды жеңе алады. Сондықтан еш қиындықдардан мойымай, алда тек тек жақсылықтың болатынына сеніп, сол қиындықтарға да басқа көзқараспен қарау керек.[1]
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ Психология: Энциклопедиялық сөздік./ Бас ред. Б.Ө. Жақып. – Алматы: «Қазақ энциклопедиясы», 2011. – 624 б.