Максим Созонтович Березовский

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту
Максим Созонтович Березовский
Максим Созонтович Березовский
Сурет
Негізгі ақпарат
Толық аты

укр. Макси́м Созо́нтович Березо́вський

Туған күні

16 (27) қазан 1745 (1745-10-27)

Туған жері

Белгісіз

Қайтыс болған күні

22 наурыз (2 сәуір) 1777 (1777-04-02) (31 жас)

Қайтыс болған жері

Санкт-Петербург,
Ресей империясы

Мемлекет

Ресей империясы Ресей империясы

Мамандығы

сазгер, әнші

Дауыс түрі

тенор

Аспабы

Скрипка

Жанры

хор концерті, опера, камералық аспаптық музыка

Аудио, сурет, видео Ортаққорда

Максим Созонтович Березовский (укр. Макси́м Созо́нтович Березо́вський; 16 [27] қазан 1745, басқа деректер бойынша — 1741[1] — 22 наурыз [2 сәуір] 1777, Санкт-Петербург, Ресей империясы) — Италияда жұмыс істеген орыс[2][3][4] сазгері. Д. С. Бортнянскиймен бірге орыс хор концертінің классикалық түрін жасаушы болып саналады.

Өмірбаяны[өңдеу | қайнарын өңдеу]

XVIII ғасырдан бүгінгі күнге дейін Березовскийдің аты бар 6 түпнұсқа мұрағат құжаты ғана сақталған. Оның музыкалық қолтаңбаларынан (скрипка сонатасынан және Болоньяда жазылған емтихан антифонынан басқа) ештеңе сақталмаған. Осыған байланысты, Березовскийдің өміріндегі көптеген маңызды кезеңдер даулы болып табылады және композитордың шығармашылық жолын тек жеке ғана емес, сонымен қатар маңызды сәттерде көрсету «белгілі бір ықтималдық дәрежесі бар гипотеза» болып табылады.[5]

Қабылдау[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Березовскийдің өмірбаянындағы фактілерді (оның ішінде аты аңызға айналған) режиссер Андрей Тарковский өзінің «Ностальгия» (1983) фильмінің сценарийінде пайдаланды.[6]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Лебедева-Емелина 2017, с.41-42 (той же даты придерживается Рыцарева).
  2. М. С. Березовский (Музыкальная энциклопедия).(қолжетпейтін сілтеме)
  3. М. С. Березовский (БРЭ).(қолжетпейтін сілтеме)
  4. Maximus Berezovsky (encyclopedia.com).(қолжетпейтін сілтеме)
  5. Левашёв Е. М. Березовский М. С. // История русской музыки. Т.3. М., 1985. С.134.
  6. Лебедева-Емелина 2017, с. 11.