Юлия Навальная
| Юлия Навальная | |
 Юлия Навальная 2024 жылы | |
| Толық есімі |
Юлия Борисовна Навальная |
|---|---|
| Туған күні | |
| Туған жері |
Мәскеу, КСРО |
| Азаматтығы | |
| Ұлты |
орыс |
| Қызметі |
қоғам қайраткері |
| Әкесі |
Борис Абросимов |
| Жұбайы |
Алексей Навальный (2024 қайтыс болды) |
| Балалары |
Дарья Навальная (2001) |
Юлия Борисовна Навальная (өз фамилиясы Абросимова) — ресейлік қоғам қайраткері және саясаткер.
Алексей Навальныйдың әйелі болғандықтан, ол бірқатар БАҚ-та «Ресей оппозициясының бірінші ханымы» ретінде аталды[1][2]. Күйеуі қайтыс болғаннан кейін оның ісін жалғастыратынын мәлімдеді[3].
Өмірбаяны[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Жас кезі[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Юлия Абросимова 1976 жылы 24 шілдеде Мәскеуде ғалым Борис Александрович Абросимовтың (1952-1996) отбасында дүниеге келген. Анасы Жеңіл өнеркәсіп министрлігінде жұмыс істеген; оның ата-анасы Юлия бесінші сыныпта оқып жүргенде ажырасып, анасы екінші рет КСРО мемлекеттік жоспары қызметкеріне тұрмысқа шыққан. 2020 жылы журналист Олег Кашин: Юлияның әкесі - Ұлыбританиядағы Ресей елшілігінің хатшысы, барлау қызметтірімен байланысы бар тірі Борис Борисович Абросимов, ал оның тәтесі - Ресей конституциясының авторларының бірі Елена Борисовна Абросимова екенін айтқан. Юлияның күйеуі бұған жауап ретінде 1996 жылы әкесінің қайтыс болғаны туралы куәлікті жариялады[4]. Кейіннен Кашин дұрыс емес ақпарат таратқаны үшін кешірім сұрады [5].
Юлия Плеханов атындағы халықаралық экономикалық қатынастар факультетін бітірді, кейін шетелде тағылымдамадан өтті, аспирантурада оқыды[6], Мәскеу банктерінің бірінде біраз уақыт жұмыс істеді[7].
Алексей Навальныйға тұрмысқа шығу (2000–2024)[өңдеу | қайнарын өңдеу]
1998 жылдың жазында Түркияда демалыста жүрген Юлия өзінің құрдасы, заңгер, сонымен қатар Мәскеу тұрғыны Алексей Навальныймен кездесті. 2000 жылы ол Навальныйға тұрмысқа шығып, кейінірек екі баланы дүниеге әкелді - қызы Дарья (2001) және ұлы Захар (2008). Юлияның айтуынша, ол күйеуінің ата-анасына тоқыма тоқумен байланысты бизнесіне көмектескен[6]. Жалпы, оның жұмысы туралы ештеңе дерлік белгілі емес; 2007 жылдан кейін Юлия ресми түрде еш жерде жұмыс істемеді, өзін «күнделікті өмір мен балаларды тәрбиелеуде басшы» деп атады[7].
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ Nast, Condé “These Bastards Will Never See Our Tears”: How Yulia Navalnaya Became Russia’s Real First Lady (ағыл.). Vanity Fair (8 July 2021). Тексерілді, 19 ақпан 2024.
- ↑ Юлия Навальная — первая леди российской политики. Журналистка Юлия Иоффе написала о ней большую статью в Vanity Fair. А мы её пересказали. Вновь публикуем материал 2021 года (орыс.). Meduza. Тексерілді, 19 ақпан 2024.
- ↑ «Я продолжу дело Алексея Навального» Обращение Юлии Навальной (орыс.). Meduza. Тексерілді, 19 ақпан 2024.
- ↑ Девочки-убийцы, или предъявите своё свидетельство о смерти Мұрағатталған 19 қаңтардың 2021 жылы.. Документы и описание на сайте navalny.com, от 24 ноября 2020
- ↑ Суд над Навальным в колонии. День третий (22 ақпан 2022).
- ↑ a b От курортного романа к спасительной любви: что связало Юлию и Алексея Навальных (орыс.). Собеседник.ru (5 декабря 2020). Басты дереккөзінен мұрағатталған 22 қаңтар 2021.(қолжетпейтін сілтеме) Тексерілді, 21 қаңтар 2021.
- ↑ a b Первая леди оппозиции: что мы знаем о Юлии Навальной (орыс.). Woman.ru (18 января 2021). Басты дереккөзінен мұрағатталған 20 қаңтар 2021.(қолжетпейтін сілтеме) Тексерілді, 21 қаңтар 2021.