Ұран-от

Ұран-от — соғыс кезіндегі белгі беру әдісі. Жаугершілік заманда қазақ рулары сақтық шараларына көп көңіл бөлген. Жолдарға күзеттер қойылып, бірнеше шақырым жерлерге аз адамдардан шолғыншылар жіберілген. Жау келетін жолдарда төбелердің үстіне қарауылдар қойылып, ондай төбелерді “қарауыл төбе” деп атаған. Ол төбелерде қарауылдар қауіп төнгенде хабар беретін оттар жағып, оны ұран-от деп атаған. Түнде көптеп жағылған оттар жаудың жақындағанын, не шабуылын білдірген, сол себепті әскерлер не тұтастай ауылдар сол түнде орнынан қозғалып, көшіп кеткен. Маңғыстау адайлары түрікмендер шабуыл жасағанда түнде от жағып, ішке қарай көшіп кетіп отырған, отты көрген көршілері де сол түні от жағып, басқаларға белгі беріп өздері көшіп кеткен. Сөйтіп, алдында ғана бейбіт отырған қазақ ауылдары таң ата із-түзсіз жоқ болған. Жоңғарлармен жаугершілік заманда Орта жүз қазақтары да осылай істеген. Бұл туралы деректер ауыз әдебиетінде көп кездеседі.

Сілтемелер

"Қазақ Энциклопедиясы", 9 том