Маркес Габриэль Гарсиа, Нобель сыйлығының лауреаты
Габриэль Гарсиа Маркес[1] (ис.Gabriel José de la Concordia «Gabo» García Márquez[ɡaˈβɾjel ɡarˈsia ˈmarkes]; 6 наурыз1928[2], Аракатака — 17 сәуір2014 жыл, Мехико[3]) (6.3.1928 ж.т., Аракатака, Колумбия) — жазушы, Нобель сыйлығының лауреаты (1982). Алғашқы шығармалары 1947 жылдан бастап жарияланған. Туған жері Аракатаға ұқсайтын Маконда қ. бейнеленген “Үзілген жапырақтар” (1951) повесінен бастап, жалғыздық сарыны М. шығарм-ның басты тақырыбына айналды. Автордың “Полковникке ешкім жазбайды” (1956) аталатын повесінде Хемингуэй шығарм-ның әсері байқалды.Латын Америкасы әр түрлі газеттерде тілші қызметін атқарған ол көптеген Еуропа елдерін аралады. 1961 ж. Мексикаға барып, алғаш Испанияда, толық нұсқасы 1966 ж. Мексикада жарық көрген “Қайырымсыз мезет” романын аяқтады. Шығарм. сабақтастық негізінде мұнда да Маконда бейнесі, Аурелиано Буэндла, Ребена бейнелері орын алды. 1962 ж. “Үлкен шешені жерлеу” атты шығармасы, 1967 ж. “Жүз жылдық жалғыздық” романы жарыққа шықты. Жарты млн. данамен таралған соңғы аталған романында Буэндиа ұрпағының өсіп-өркендеуі арқылы Лат. Америкасының тарихы мен өркениеті, адамзаттың сана-сезімдік эволюциясы көрсетілді. М-тің “Әміршінің ақыры” (1975), “Алдын ала білген бір өлімнің тарихы” (1981), “Оба дерті кезіндегі махаббат” (1985), “Перілер және махаббат” (1994) атты шығармалары филос. тереңдігімен ерекшеленді. “Өз лабиринтіндегі генерал” (1989) романында Колумбияның ұлттық батыры Симон Боливарды бас кейіпкер ретінде суреттелді. “Менің әйелдер туралы мұңлы ойларым” деген жаңа романы испан тілінде жарық көрді (2004). М-тің “Жүз жылдық жалғыздық” романы қазақ тіліне аударылған (К.Юсупов). А. Бабашов[4].
.jpg)
