Мстислав Андреевич Чернов
| Мстислав Андреевич Чернов | |
| укр. Мстислав Андрійович Чернов | |
 | |
| Жалпы мағлұмат | |
|---|---|
| Туған күні | |
| Туған жері | |
| Азаматтығы | |
| Мамандығы |
фотограф, соғыс тілшісі, журналист, фототілші, репортер, кинорежиссёр |
| Білімі |
Харьков ұлттық радиоэлектроника университеті |
| IMDb | |
| mstyslav.com | |
Мстислав Андреевич Чернов (укр. Мстислав Андрійович Чернов; 1985 жыл, Харьков, Украина КСР) — украин режиссері, соғыс тілшісі, бейнеоператор, фотограф, фототілші және жазушы. Қырымды аннексиялауды, Донбасстағы соғысты (МН17 рейсіндегі малайзиялық Boeing 777 ұшағы апатының салдарын алғашқылардың бірі болып құжаттаған), Сириядағы, Ирактағы оқиғаларды, Еуропадағы миграциялық дағдарысты, Гонконгтағы, Каталония, Франциядағы наразылықтарды жариялады. 40-тан астам елде жұмыс істеді. Пулитцер және «Оскар» сыйлығының иегері.[1]
Өмірбаяны[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Мстислав 1985 жылы Харьков қаласында дүниеге келген. Харьков ұлттық радиоэлектроника университетін бітірген.[2] Ол өзінің фотографиялық мансабын 2005 жылы жергілікті Харьков MediaPort ақпараттық агенттігінен бастады.[3]
2008 жылы «Харьков. Қала азаматтардың көзімен» атты жергілікті фотокөрмеде бірінші жүлдеге ие болды. Сол жылы оның Харьков филармониясының директоры Юрий Янконың көмегімен ойластырылған және ұйымдастырылған «Musica per somnia» фотосуреттерінің алғашқы жеке көрмесі өтті.
2009 жылы ол қаланың ескі сәулетінің қирау мысалдарын атап өткен «Харьков жоғалуға жақын тұр» фотокөрмесінде бірінші орын алып, тағы бір марапатқа ие болды. 2008 жылдан бері Чернов «Чернобыль балалары» халықаралық жобасымен және «Novick Cardiac Alliance» бірлесіп жұмыс істеп, жүрекке жасалған операцияларды суретке түсірді. 2012 жылы ол Камбоджада тұрып, жергілікті мәдени және медициналық жобаларға назар аударды.[4]
2013 жылы Черновтың жұмысы жалпыұлттық бағаға ие болды. Оның фотосуреттері Украинаның «Жыл фотографы» байқауында «Деректі фотосурет» номинациясында бірінші орынға ие болды. Сондай-ақ осы жылы ол «Портрет» номинациясында Pentax Awards Ukraine сыйлығын және «Украинаның үздік баспасөз фотографы» байқауын жеңіп алды. Ол кезде Чернов қырықтан астам елді суретке түсіріп, 2013 жылы «Жаңбырлы маусым» атты тағы бір жеке көрмесін өткізді, онда Қиыр Шығыстың фотосуреттерін ұсынды.
2013 жылы Чернов «Украина кәсіби фотографтар қауымдастығы» қоғамдық ұйымының президенті болды. Оның «Терезеге қарау» атты арт-инсталляциялық жобасы қараусыз қалған ғимараттардың терезелеріне үлкейтілген винтажды фотосуреттер орналастырылып, елдің назарын аударды. Сол жылы Чернов халықаралық «Unframe» деректі фотосурет жобасына қатысуға шақырылды.
2013 жылдың жазында Ыстанбұлда суретке түсу кезінде Чернов Гези саябағы мен Таксим алаңындағы наразылықтардың куәсі болды. Зорлық - зомбылық көріністері оны таң қалдырды және көркем және оның деректі фотографиядан қақтығыстар мен соғыстарды жариялауға көшуіне ықпал етті.[5] 2013 жылдың аяғында Киев қантөгіспен аяқталған жаппай наразылық шерулерінің, президент Виктор Януковичтің қашуы мен төңкеріске куә болды. Чернов бұл оқиғаларды MediaPort және Unframe тілшісі ретінде құжаттады. Зорлық-зомбылық күшейген кезде оған бірнеше рет шабуыл жасалып, жарақат алды. 2013 жылдың соңында полицейлер баспасөз өкілдеріне шабуыл жасап, Черновтың қолын жарақаттап, пресс-идентификаторын жыртып, фотожабдықтарын қиратты.
2014 жылдың қаңтарында «Баспасөз» белгісі болғанына қарамастан, полиция қызметкері жеңіл шулы гранатаны Черновқа жіберді, бұл фотографтың аяқтары мен көздерінің зақымдануына әкелді.
2020-2022 жылдары Мстислав Чернов түрлі елдерде, соның ішінде: Ливияда, Сирияда, Иракта, Түркияда, Таулы Қарабақта, Ауғанстанда, Литвада, Арменияда, Грекияда, Македонияда, Словенияда жұмыс істеді. Ол Түркиядағы көші-қон дағдарысын жазғаны үшін танымал болды. 2020 жылы мамырдан шілдеге дейін және қыркүйектен қазанға дейін ол Украинадағы COVID-19 пандемиясының барысын түсірді.[6]
2020 жылдың тамызында ол Беларусьте жұмыс істеп, президенттік сайлауға қатысты оқиғаларды құжаттаған. Лукашенко жеңімпаз деп танылғаннан кейін ауқымды наразылықтар басталды. Минскіде Черновты Беларусь полициясы ұстап алып, соққыға жыққан. Падди вагонындағы соққының салдарынан фотограф есінен танып, жедел жәрдем алуға мәжбүр болды. Содан кейін Чернов Беларусьтен жер аударылды.[7]
2022 жылға дейін ол Ливияда, Сирияда, Иракта, Түркияда, Таулы Қарабақта, Ауғанстанда, Литвада, Арменияда, Грецияда, Македонияда, Словенияда жұмыс істеді,
Мстислав Черновтың «Мариупольдегі 20 күн» фильмі «Үздік деректі көркем фильм» номинациясында 2024 жылғы Оскарды жеңіп алды. Бұл Украина үшін осындай драмалық жағдайда алған бірінші марапат.[8]
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ Associated Press соғыс тілшісі Мстислав Чернов Донбасстағы соғыс туралы кітапты ұсынады.. Тексерілді, 26 сәуір 2024.
- ↑ Адамдар сенімдерді ұстанады. Фотограф Мстислав Чернов - Минск, Ыстамбұлдағы наразылықтар және құлаған Боинг туралы. Тексерілді, 26 сәуір 2024.
- ↑ Мстислав Черновтың табыс тарихы және оның «Мариупольдегі 20 күн» 2024 жылғы Оскардағы жеңісі. Тексерілді, 26 сәуір 2024.
- ↑ Мстислав Андрійович Чернов. Тексерілді, 26 сәуір 2024.
- ↑ Мстислав Чернов. Тексерілді, 26 сәуір 2024.
- ↑ Мстислав Чернов. Мариупольдегі перзентхана туралы жалған ақпараттың авторы. Тексерілді, 26 сәуір 2024.
- ↑ Фильмі 2024 жылы Оскар алған «Мариупольдегі 20 күн» фильмінің режиссері Мстислав Чернов туралы не белгілі. Тексерілді, 26 сәуір 2024.
- ↑ Мстислав Черновтың «Мариупольдегі 20 күн» фильмі екі номинация бойынша Оскардың шорт тізіміне енді.. Тексерілді, 26 сәуір 2024.
| ||||||||||||||
