Раймон Пуанкаре
Раймон Пуанкаре Raymond Poincaré | ||||
![]() | ||||
Лауазымы | ||||
---|---|---|---|---|
| ||||
18 ақпан 1913 жылы — 18 ақпан 1920 жылы | ||||
Ізашары | Арман Фальер | |||
Ізбасары | Поль Дешанель | |||
| ||||
18 ақпан 1913 жылы — 18 ақпан 1920 жылы | ||||
Ізашары | Арман Фальер | |||
Ізбасары | Поль Дешанель | |||
| ||||
21 қаңтар 1912 жылы — 21 қаңтар 1913 жылы | ||||
Ізашары | Жозеф Кайо | |||
Ізбасары | Аристид Бриан | |||
| ||||
15 қаңтар 1922 жылы — 9 маусым 1924 жылы | ||||
Ізашары | Аристид Бриан | |||
Ізбасары | Фредерик Франсуа-Марсаль | |||
Өмірбаяны | ||||
Діні | Католицизм | |||
Дүниеге келуі | 20 тамыз 1860 Франция | |||
Қайтыс болуы | 15 қазан 1934 (74 жас) Франция | |||
Әкесі | Антони Пуанкаре | |||
Анасы | Нанин Мари Фикатье | |||
Жұбайы | Анриетта Пуанкаре (1858-1943) | |||
Балалары | жоқ | |||
Раймон Пуанкаре Ортаққорда | ||||
өңдеу ![]() |
Раймон Николя Ландри Пуанкаре (фр. Raymond Nicolas Landry Poincaré) (20 тамыз 1860 жылы, Бар-ле-Дюк, — 15 қазан 1934 жылы, Париж) — мемлекеттік француз қайраткері, Франция президенті 1913—1920).
Өмір баяны
[өңдеу | қайнарын өңдеу]Парижде заңгер маманын алып, Пуанкаре алдымен адвокат болып істеді, өзінің дайындық кезенінде ол Жюль Вернаны қорғады, Тюрпеннің жасап шығарған құралын дұрыс қолданбағандықтан, соны жеңіп алды; 1 жылдың ішінде жеке орталық ашып алды.
1886 жылы депутат болып сайланып партиялардың арасында танымал болды. Салық жөніндегі нұсқаушы болып алынды; 1895 жылы Дюпюи бөлімшесінде министр болып тағайындалды. 1897 жылдан президент орынбасарына өзінің даусын берді. Арнайы газет шығарды: «Du Droit de suite dans la propriété mobiliére» (1883). 1903 жылдан сенатор; в 1906 жылдан шеткі істер министры болды.
Дереккөздер
[өңдеу | қайнарын өңдеу]Орысша уикипедия