Өнер — көркем образдар жүйесі арқылы адамның дүниетанымын, ішкі сезімін, жан дүниесіндегі құбылыстарды бейнелейтін қоғамдық сана мен адам танымының формасы. Өнер өмірде болған оқиғаларды қаз-қалпында алмай, өзгертіп, түрлендіріп, көркем образдарды типтендіру арқылы сомдайтын эстетикалық құбылыс. Оны қоғамдық сананың өзге формаларынан даралайтын белгісі де адамның шындыққа деген эстетикалық қатынасы болып табылады. Өнердің мақсаты – дүниені, адам өмірін, қоршаған ортаны көркемдік-эстетикалық тұрғыдан игеру. Көркем шығарманың бел ортасында нақты бір тарихи жағдайда алынған жеке адам тағдыры, адамдардың қоғамдық қатынастары мен қызметтері тұрады. Олар суреткер қиялы арқылы өңделіп, көркем образдар түрінде беріледі.
Теңіз кадет корпусында, сонымен қатар суретшілер мектебінде, кейін Петербордағы Көркем сурет академиясында, Парижде Ж.Л. Жером мен А.Бидтың класында оқыды. Бірнеше рет Кавказ бен Қырымда, 2 рет Түркістанда (1867 – 1868, 1869 – 1870) болды: Үндістанға (1874 – 1876, 1882), Сирия мен Палестинаға (1884), Куба мен Жапонияға (1880 – 1903) сапар шекті. Орыс-түрік (1877 – 1878), орыс-жапон (1904) соғыстарына қатысты. Верещагин қазақ халқының тұрмыс-тіршілігін, Қазақстан табиғатын бейнелейтін көптеген суреттер салды: «Лепсі алқабы», «Шу өзені бойындағы қазақ үйлері», «Алатауда» (1869 – 70), «Аңшы қазақ» (1871), т.б.
Кинематограф грек тілінен алынған сөз тіркесі: kinematoc – қозғалыс, grapho - бейнелеу, жазу, тұтас алғанда «қозғалысты бейнелеу» деген мағынаны береді.
.jpg)
.jpg)
