Румыния
Румыния (рум. România) — Еуропаның оңтүстік - шығыс бөлігінде орналасқан мемлекет. Жер аумағы 237,5 мың км² , астанасы – Бухарест қаласы. Халқы 19 млн-нан астам. Ресми тілі – румын тілі. Мемлекет басшысы – президент. Үкімет басшысы–премьер-министр. Жоғарғы заң шығарушы органы – бір палаталы парламент. Әкімшілік жағынан 40 уезге бөлінеді. Ұлттық мейрамы – Румынияның ұлттық күні – 1 жетоқсан (1990). БҰҰ -ға және Еур. Кеңеске мүше. Ақша бірлігі – лей.
Ол 42 әкімшілік-аумақтық бірлікке бөлінеді, оның 41-і округ, 1-і округке теңестірілген Бухарест муниципалитеті. Астанасы – Бухарест. Ресми тілі – румын тілі.
Румыния – унитарлы мемлекет және президенттік-парламенттік республика. Президенттік Клаус Иоганнис, премьер-министрі Николае Чука.
Экономикасы қарқынды дамып келе жатқан индустриялық ел. Ақша бірлігі – румын лейі (2019 жылғы 10 қаңтардағы айырбастау бағамы 1 АҚШ долларына 4,05 лей, 1 АҚШ долларының жаңа румын лейіндегі құны бір жыл ішінде (365 күн) 3,88-ден +0,19 лейге өсті. 4,05 RON дейін)
Румыния 1859 жылы екі княздіктің - Молдавия мен Валахияның бірігуі нәтижесінде пайда болды. 1861 жылы 11 желтоқсанда [23 желтоқсанда] Куза халыққа үндеуінде біртұтас Румыния мемлекетін құру туралы жариялады. Тәуелсіздік 1877 жылы 21 мамырда жарияланды.
2007 жылдың 1 қаңтарынан ЕО, 2004 жылдың 29 наурызынан НАТО мүшесі.
Атау этимологиясы[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Елдің аты лат. romanus — «римдiк» сөзінен шыққан[4].
Географиялық орны[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Румыния жері негізінен Төменгі Дунай алабын алып жатыр. Қара теңіздің румыниялық жағалауы 245 км-ге жетеді. Румыния аумағы орташа биік таулы(800 м-ден жоғары), төбелі-белесті немесе қыратты (200-800м), ойпатты келеді. Жері Шығыс Қарпат, Оңтүстік Қарпат және Батыс Румын тауларына бөлінеді. Шығыс Қарпат солтүстік-батыстан оңтүстік-шығысқа қарай 300 км-ге созылған. Биік жері–Пьетрос тауы (2305 м). Оңтүстік Қарпаттың жалып ұзындығы 270км. Биік жері–Молдовяну тауы, 2543 м. Батыс Румын таулары Бихор массивінен (1848 м-ге дейін),Траскэу және Металич жоталарынан тұрады. Оңтүстік және Шығыс Қарпат аралығында Трансильвания үстірті орналасқан. Румынияның басты өзені–Муреш. Аумақтық көлдері Дунай аңғарында ( Потелу, Гряка, Кэлэраши, Братеш) және Қара теңізі жағалауында.
Тарихы[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Ежелгі тарих және көне заман[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Қазіргі Румыния аумағында шамамен 42 мың жыл бұрын пайда болған кроманьондық адамның (Пештера-ку-Оасе) ең көне қалдықтарының бірі табылды.
Шамамен 4 мың жыл бұрын неолит мәдениеті пайда болды. Қола дәуірінде біздің дәуірімізге дейінгі 1800-1000 жылдары дактардың фракия-фригия тайпалары пайда болды. Біздің дәуірімізге дейінгі VII ғасырда Румынияның қазіргі Қара теңіз жағалауында (Кіші Скифия) грек колониялары пайда болды. Дакия мемлекеттерінің өркендеуі біздің эрамызға дейінгі III ғасырдан басталады.
Біздің дәуірімізге дейінгі I ғасырдың аяғы мен II ғасырдың басында Дакияны римдіктер жаулап алды, онда алтын өндіріліп, отарлаушылар қоныстандырылды. Қарқынды романизацияның басталуы және Балқан латынының тууы осы кезден басталады.
270 жылдары көтерілістерден кейін римдіктер Дунайға шегінуге мәжбүр болды.
«Халықтардың ұлы қоныс аударуы» кезеңінде Дакияны готтар, вандалдар, ғұндар және басқа бірқатар қоныс аударушы тайпалар қатты қиратты. 6 ғасырда славяндар қазіргі Румыния аумағына қоныстана бастады.
Орта ғасыр[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Орта ғасырларда румындардың ата-бабалары 3 князьдіктің территориясында өмір сүрген: Валахия, Молдавия және Трансильвания.
11 ғасырдан бастап Трансильвания Венгрия Корольдігінің құрамында автономияға ие болды, ал 16 ғасырда ол тәуелсіз княздікке айналды және 1711 жылға дейін болды.
1526 жылы Мохак шайқасы кезінде венгр әскерлері жеңіліске ұшырады, содан кейін Уоллахия, Молдавия және Трансильвания 19 ғасырдың ортасына дейін ішкі автономияны сақтай отырып, Осман империясының вассаждығына өтті. Бұл кезең феодалдық құрылыстың біртіндеп жойылуымен сипатталады. Осы кездегі аумақтарды билеушілерінің арасында Молдавиядағы Ұлы Стефан III, Василий Лупу және Дмитрий Кантемир ерекше көзге түседі; Уоллахиядағы Матей Басараб, Влад III Тепес (Дракула) және Константин Бранковеану; Янош Хуняди мен Габор Бетлен Трансильванияда.
1600 жылы Валахия, Молдавия және Трансильвания Михаэль батырдың билігіне біріктірілді, бірақ 1601 жылы Майкл өлтірілді, ал Османлы боярлары Валахия мен Молдавияда нақты билікті басып алды. Бүкіл 17 ғасыр боярлардың бөлшектенуі мен азаматтық қақтығыстармен сипатталды.
Трансильвания княздігі, 1818 ж
18 ғасырдың басында Ресеймен одақтаса отырып, Валахия және Молдавия билеушілері Османлы үстемдігінен құтылуға тырысты, бірақ Петр I-дің Прут жорығы Уоллах билеушісі Константин Брынковянның сатқындығы салдарынан сәтсіз аяқталды, ал аумақтарды Осман империясының құлдығына айналдыру күшейе түсті.
Румыния мемлекеті[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Румыния мемлекетін құрудың тарихи процесі 1859 жылы Валлахия және Молдавия Біріккен Князьдігінің Осман империясының вассалдық жерлерінде, екі князьдіктің - Молдавия мен Валахияның бірігуі нәтижесінде Александр Кузаның сайлануымен басталды. өзін біртұтас елдің ханзадасы деп жариялаған екі князьдіктің билеушісі. Шаруалардың эмансипациясы және басқа реформалар жобалары ультра консервативті партия арасында князьдің саясатына қатты қарсылық тудырды. Өз кезегінде пруссияшыл және османшыл боярлардың өз билеушісіне қарсы сарай төңкерісіне әкелген қастандық нәтижесінде Куза тақтан тайдырылып, таққа Гогенцоллерндердің Шваб тармағынан шыққан Пруссиялық уәзірге өтті. - Кэрол I (Карл Хогенцоллерн-Сигмаринген). Қазіргі Румыния мемлекетінің тағы бір аймағы – Трансильвания – ол кезде Австрия-Венгрия құрамында болды.
Алғаш рет 1877 жылы 21 мамырда (9 мамыр) орыс-түрік соғысының басталуына байланысты бұл жерлерді «Румыния княздігі» деп жариялаумен Молдавия және Валахия біріккен княздігінің тәуелсіздігі жарияланды. соғыс; Бұл соғысқа қатысқан Румыния Берлин келісімінің қорытындысы бойынша Ресей жаңадан басып алған Бессарабияның (Буджак) оңтүстік аудандарының орнына солтүстік Добруды Констанцамен бірге алды. Румыния тәуелсіз мемлекет ретінде Сан-Стефано және Берлин келісімдерінде танылды. 1878-1914 жылдар аралығы салыстырмалы тұрақтылықпен сипатталады. 1881 жылы Біріккен Князьдік негізінде Румыния Корольдігі құрылды, оны Кэрол I басқарды.
Бірінші дүние жүзілік соғыс[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Бірінші дүниежүзілік соғыс кезінде Румыния бастапқыда бейтараптықты ұстанды, бірақ кейін 1916 жылы 28 тамызда Ресей армиясының жеңістерінің әсерінен Антанта жағына кірді.
1916 жылы 15 (28) тамызда румын әскерлері Трансильванияға кірді. Бастапқыда Румыния үшін шабуыл сәтті болды, бірақ логистикалық қамтамасыз ету проблемалары тез әсер етті және неміс әскерлерін Батыс майданнан ауыстырғаннан кейін жағдай күрт нашарлады. Орталық державалардың әскерлері салыстырмалы түрде әлсіз румын армиясын тез талқандап, 1916 жылдың аяғында Добруджа мен бүкіл Уоллахияны, соның ішінде астана Бухарестті басып алды. Корольдік отбасы, үкімет және парламент Яссыға көшті. Армия мен бейбіт халықтың едәуір бөлігі Молдоваға шегінді.
Румынияны жоюдан Ресей империясы құтқарды, оны қолдау үшін әскер бөлді, осылайша Шығыс майданды Қара теңізге дейін кеңейтті. Оның румын секторындағы белсенді соғыс қимылдары тек 1917 жылдың жазында, румын армиясы Молдованың оңтүстік-батысындағы шағын аумақты жаудан қайтарып алған кезде ғана қайта басталды, бірақ 1917 жылғы Ресейдегі революциялық оқиғалар Ресейдің бөлімшелері соғысудан бас тартты. Орталық державалардың әскерлері басып алған аумақтар Румыния үкіметінің юрисдикциясындағы Молдова аумағын толығымен дерлік қоршап, Румынияны болашақта толығымен жою қаупін тудырды.
Румыния Корольдігінің 1930 жылғы әкімшілік картасы
1918 жылдың күзінде Антантаның Батыс майдандағы және Балқандағы табыстары күштер арақатынасының өзгеруіне әкелді, бұл Румынияның соғысқа қайта кіруіне мүмкіндік берді.
Соғыс нәтижесінде Румыния Трансильванияны алып, бұрын Ресейдің Бессарабия губернаторлығы болған Бессарабияны өзіне қосып алды. 1917 жылы Сфатул Тарии (рум. Sfatul Ţării «Территория кеңесі, Ел кеңесі») - Бессарабиядағы (бұрынғы Молдавия Князьдігінің бөлігі) румыншыл мемлекеттік билік органы - 27 наурыздан бастап Молдавия Халық Республикасын жариялады. 1918 жыл - Молдавия Демократиялық Республикасы (әлемнің бірде-бір мемлекеті мойындамаған) және Бессарабияның Румынияға қосылуын мойындады.
Екінші дүниежүзілік соғыс[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Румыниямен бейбіт келісімге 1947 жылы КСРО, Ұлыбритания, АҚШ, Австралия, БССР, Чехословакия, Үндістан, Жаңа Зеландия, Украина КСР, Оңтүстік Африка Одағы, Канада қол қойды. Келісімшарттар 1938 жылғы 1 қаңтардағы жағдай бойынша Румынияның шекарасын белгіледі (1938 және 1940 жылдардағы Вена арбитраждарының шешімдері жоқ деп жарияланды); Румынияның шекаралары 1941 жылғы 1 қаңтардағы жағдай бойынша белгіленді, 1938 жылғы 1 қаңтарда қалпына келтірілген румын-венгр шекарасын қоспағанда (бұл шекара 1940 жылғы Вена арбитражының шешімдеріне сәйкес өзгертілді).
Шарттардың саяси ережелері негізінен 1947 жылғы Италиямен бейбітшілік келісімінің сәйкес ережелерімен (фашисттік ұйымдарды тарату, бостандықтарды қалпына келтіру, демократия және т.б.) сәйкес келеді. Шарттардың әскери ережелері осы мемлекеттердің қарулы күштерінің құрамын реттейді. Келісімшарттар Румыния төлейтін репарацияның мөлшерін белгіледі. Румыния Кеңес Одағына өтемақы төлеуге міндеттенді. Агрессияға ұшыраған елдердің өз аумағынан шығарылған мүлкін қалпына келтіру құқығы, сондай-ақ Кеңес Одағының Румыниядағы барлық неміс активтеріне құқығы танылды (кейін Румынияның экономикалық дамуына үлес қосқан Кеңес Одағы бас тартты. оған келтірілген зиянды өтеудің айтарлықтай бөлігі).
1947 жылы Михай I тақтан бас тартты, Румыния халықтық республика болып жарияланды. 1948 жылы социалистік реформалар басталды, жеке фирмаларды ұлттандыру және ауыл шаруашылығын ұжымдастыру жүзеге асырылды.
1944-1958 жылдары Кеңес әскерлері елде болды. Бұл кезең посткоммунистік румын тарихнамасында кеңестік оккупация деп аталды.
1965 жылы билікке Николае Чаушеску келді, ол анағұрлым тәуелсіз саясат жүргізді. Атап айтқанда, 1968 жылы Кеңес әскерлерінің Чехословакияға кіруін айыптап, 1967 жылы алты күндік соғыстан кейін Израильмен дипломатиялық қатынасты жалғастырып, Германия Федеративтік Республикасымен дипломатиялық және экономикалық қарым-қатынас орнатты. 1973 жылы Чилидегі мемлекеттік төңкерістен кейін Румыния мен Қытай Халық Республикасы Чилимен дипломатиялық қарым-қатынасын үзбеген жалғыз социалистік елдер болды. 1974 жылы Бухарест Америка Құрама Штаттарымен ең қолайлы саудаға ие болды. Алайда 1977-1981 жылдар аралығында Румынияның сыртқы қарызы 3 миллиард доллардан 10 миллиард долларға дейін өсті, бұл Халықаралық валюта қоры мен Дүниежүзілік банк сияқты халықаралық ұйымдардың ықпалын күшейтті. Үнемдеу саясаты, сонымен қатар КСРО-да қайта құрудың басталуы Чаушеску саясатына наразылықтың күшеюіне әкелді.
Постсоциалистік Румыния[өңдеу | қайнарын өңдеу]
1989 жылы желтоқсанда Румыния революциясы болып, нәтижесінде Чаушеску тақтан тайдырылып, өлім жазасына кесілді, билік Ұлттық құтқару майданының қолына өтті; Уақытша парламент – Ұлттық бірлік кеңесі құрылды.
1990 жылы мамырда бірінші еркін президенттік және парламенттік сайлау өтті. 1990 жылдан бастап үш мерзімге (1996-2000 жылдардағы үзіліспен) президенттік қызметті 2004 жылы отставкаға кеткен Ион Илиеску атқарды. Осы уақыт ішінде еліміз 1990 жылдардың ортасындағы дағдарыстың салдарын еңсере білді және оның саясатының басты мақсаты 2007 жылы Болгариямен бірге ЕО-ға кіру болды.
2004 жылы 29 наурызда Румыния НАТО-ға, 2007 жылы 1 қаңтарда ЕО-ға кірді.
Халық[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Румынияның халқы 19 511 000 адам; Халық саны бойынша Румыния Еуропада тоғызыншы орында.
Шығыс Еуропа аймағындағы басқа елдердегі сияқты, Румынияда да халық санының азаюы байқалады. Туу көрсеткіші 1000 адамға шаққанда 10,5, өлім-жітім 1000 адамға 12,0.
Румыния халқының этникалық құрамы[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Румыния тұрғындарының көпшілігі румындар (2002 жылғы санақ бойынша 90%). Венгриялықтар жалпы халықтың екінші үлкен пайызы және Харгита мен Ковасна округтерінде көпшілікті құрайды. Румыниядағы венгрлердің жалпы саны 1,4 млн адамды құрайды (ел халқының 6,6%-ы немесе Трансильвания халқының 19,6%-ы). Сондай-ақ елде сығандар (535 140 адам, 2,5%), украиндар (61 098 адам, 0,3%), немістер (59 764 адам, 0,3%), липовандар (орыстар) - (35 795 адам, 0,2%), гагауздар (45 000 адам) тұрады. түріктер (32098 адам, 0,2%), қырым татарлары (23935 адам, 0,2%), сербтер (22561 адам, 0,1%), словактар (17226 адам, 0,08%).
Румыния тілдері[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Румынияның ресми тілі - румын тілі, ол халықтың 90% тұрады. Елдегі екінші ең көп сөйлейтін тіл - халықтың 6,8% тұратын венгр тілі. 2007/2008 оқу жылында венгр тілінде оқытатын 1003 мектепке дейінгі мекеме болды, 41 000 бала венгр тіліндегі балабақшаларға барды; Алты бастауыш білім беру мекемесінде 47,6 мың бала венгр тілін, 531 гимназия мен 398 гимназия бөлімінде 44 697 оқушы венгр тілін оқыды.
Дін[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Румынияның ресми діні жоқ, бірақ халықтың басым көпшілігі православиелік христиандар.
- 86,8 % — Румынская православная церковь;
- 6,0 % — протестанты;
- 4,7 % — католики;
- 2,4 % — другие (в основном, мусульмане).
Экономика[өңдеу | қайнарын өңдеу]
2019 жылдың 1 қаңтарынан бастап ең төменгі жалпы жалақы 2080 лей және білікті мамандар үшін 2350 лей болды. Кейтц индексі (елдегі ең төменгі және орташа жалақы арасындағы қатынас) 2019 жылғы жағдай бойынша Румынияда (орташа – 4532 лей, ал ең төменгі – 2080 лей) шамамен 46% құрайды. 2022 жылдың 1 қаңтарынан бастап жалпы ең төменгі жалақы 2 550 лей (515,61 еуро) және таза 1 524 лей (308,16 еуро) 2023 жылдың 1 қаңтарынан бастап жалпы ең төменгі жалақы 3 000 лей (605,45 еуро) және таза 189 лей болады. 383.05).
Жалпы жағдайы, негізгі көрсеткіштері[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Артықшылықтары: тұрақты нарықтық экономикаға сәтті көшкен мұнай қоры. Төмен инфляция (3,2%). Ел ЕО-ның бірыңғай нарығының мүшесі болып табылады. Салыстырмалы түрде жоғары экономикалық өсу (ЕО ортасынан жоғары) және мемлекеттік қарыздың төмендігі (ЕО ортасынан төмен). ЕО елдерімен салыстырғанда әлі де салыстырмалы түрде арзан және жақсы білімді жұмыс күші. Жұмыссыздық деңгейінің төмендеуі және жұмыс күші тапшылығының кеңеюі жағдайында 2019 жылғы жағдай бойынша жалақының өсуі экономикалық баяулаумен шектелмейді.
Әлсіз жақтары: нашар ресурстық база. Күшті сыбайлас жемқорлық. Нарықтық реформаларды баяу ілгерілету. Инфрақұрылымға және ҒЗТКЖ-ға төмен инвестиция. Ең үлкен проблема (ЕО-ның жаңа мүшелерінің басқа елдеріндегі сияқты) жыл сайын еңбекке жарамды жұмыс күшінің тапшылығының артуы және туу деңгейінің төмендігі мен халықтың басқа елдерге эмиграциясының жоғары болуына байланысты зейнеткерлер санының артуы. бай, ЕО елдері, бұл өз кезегінде жұмыс берушілерді өз жұмысшыларына көбірек төлеуге мәжбүр етеді, осылайша жалақыны жасанды түрде арттырады, бұл өнімділік пен жалақы арасындағы теңгерімсіздікке әкеледі.
Экономиканың ең ірі салаларының бірі мұнай өндіру болып табылады, Rompetrol айтарлықтай нарықтық үлесті алады, бірақ мұнай қоры мардымсыз және оның өндірісі үнемі азайып келеді.
Мұнай-газ жабдықтарын шығаратын ірі өндірушілердің бірі (барлық мұнай-газ жабдықтары өндірісінің 80%) - (Плоешти қаласындағы Упетром зауыты - 1 мамыр); 2008 жылы зауыт құрылған күннен бастап 100 жылдығын атап өтті.
2000 жылдардың ортасынан бастап Румынияның мұнай тұтынуы өз өндірісінен шамамен екі есе өсті және бұл арақатынас мұнай импорты мен экспортына да қатысты.
Румынияның табиғи газ қоры мен өндірісі бар, бірақ соңғы жылдары ел өз қажеттіліктерін қанағаттандыру үшін газды импорттауға мәжбүр болды.
Ауыл шаруашылығының жетекші саласы – өсімдік шаруашылығы мен астық шаруашылығы. Жүзім шаруашылығы дамыған. Мал шаруашылығында – қой және ірі қара мал өсіру.
Туризм дамып келеді. Елдің ең үлкен курорттық аймағы - Румынияның Қара теңіз жағалауы.
Жұмыс күшінің бөлінуі: шамамен 30% - ауыл шаруашылығында, 23% - өнеркәсіпте, 47% - қызмет көрсету саласында (2006).
Румыния экспортының негізгі тауарлары машина жасау өнімдері 29,5%, көлік құралдары мен оларға арналған қосалқы бөлшектер 18,4% және металлургия өнеркәсібі өнімдері 7,8%. 2017 жылы экспорт көлемі 70,5 млрд долларға бағаланды.Импортта машина жасау өнімдері, шикізат, оның ішінде мұнай мен газ, химия, тоқыма және тоқыма өнімдері басым. 2017 жылы импорт көлемі 81,4 млрд долларға бағаланды.
Сыртқы саудадағы негізгі серіктестер Германия, Италия, Франция, Мажарстан (2017 ж.).
Өнеркәсіп[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Румыния аграрлы-индустриялық орташа дамыған ел. Еуропаның көптеген елдеріне қарағанда қазба байлықтары мол. Мұнай мен табиғи газ (Еуропадағы алдыңғы орында), тас көмір, боксит, темір мен тас, мыс, т.б өндіріледі. Қара металлургия (болат, прокат, құбырлар) және түсті металлургия (алюминий, қорғасын, мырыш, мыс) дамыған. Мәшине жасау саласы ауыл шаруашылығы және құрылыс мәшинелерін, электрондық және электртехникалық жабдықтар, оптика, станоктар, құрылғылар, автобустар, жеңіл және жүк мәшинелерін, темір жол вагондарын, локомотив, кеме, тракторлар шығарады. Жеңіл және тамақ өнеркәсібіне арналған өндіріс орындары жұмыс істейді. Химия, цемент, шыны, ағаш өңдеу (Еуропада 2-орын) және тоқыма өндірісі дамыған. Ауыл шаруашылығы елді азық-түлікпен толық қамтамасыз етеді. Бидай, картоп, қара бидай, жүгері, арпа, қант қызылшасы, күнбағыс, көкөніс, темекі, кенеп өсіріледі. Жоғары дамыған жүзім шаруашылығы бар. Мал шаруашылығы салаларынан қой және етті сиыр өсіру басым. Экспортқа мәшине және құрал-жабдықтар, жанар-жағар май, химикаттар, жеңіл өнеркәсіп өнімдерін, азық- түлік, шикізат, тыңайтқыш, цемент, жиһаз, аяқкиім, металл бұйымдарын шығарады. Импортының негізін мәшинелер мен құралдар-жабдықтар, минералдық және өсімдік шикізаты, қара және түсті металдар прокаты, тоқыма бұйымдары құрайды. Ұлттық табыстың жан басына шаққандағы мөлшері 4290 АҚШ долларына тең. Негізгі сауда серіктестері: Германия, Италия, Франция, АҚШ, Орталық және Шығыс Еуропа елдері.
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ Population on 1 January. Eurostat.
- ↑ a b c d World Economic Outlook Database, October 2019. International Monetary Fund.
- ↑ 2018 Human Development Report. United Nations Development Programme (2018). Басты дереккөзінен мұрағатталған 22 наурыз 2017. Тексерілді, 20 қыркүйек 2018.
- ↑ Explanatory Dictionary of the Romanian Language, 1998; New Explanatory Dictionary of the Romanian Language, 2002 (рум.). Dexonline.ro. Тексерілді, 25 қыркүйек 2010.
 | Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
