Орочондар

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту
Орочондар
Бүкіл халықтың саны

7 000

Ең көп таралған аймақтар

 Қытай

Тілдері

орочон тілі

Діні

анимизм

ОрочондарҚытайдағы халық. Орочондар Үлкен және Кіші Хинган аймақтарын мекендейді, Ішкі Моңғолия аймағында және Хэйлунцзян провинциясының солтүстігінде, негізінен Хулунь-Буир қалалық округінде (бұрынғы автономиялық округ) тұрады, мұнда Орохон автономиялық хошундары құрылған.[1] Халқы шамамен 7 мың адам (2000 жылғы Қытай санағы бойынша – 8196 адам).[2]

Тілі[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Алтай тілдер отбасының тунгус-маньчжур тобының тунгус тармағына жататын орочон тілі қолданылады. Орочондардың өз жазуы жоқ, олардың арасында қытай жазуы кеңінен қолданылады.[3]

Діні[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Орочондар арасында шамандық, табиғат құбылыстарына табыну, анимизм, ата-бабалар культі кең таралған.[4]

Соңғы шаман

Тарихы[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Орочондар Қытайға 17 ғасырда Амур өзенінің солтүстігіндегі аудандардан қоныс аударған. 19 ғасырдың аяғы - 20 ғасырдың басында олар Амурдың оң жағалауында, негізінен Үлкен Хинганның батыс беткейінде, Гана, Хайлер және Нонни өзендерінің алаптарында жүрді. XX-ғасырдың 40-жылдарында орочондар әлі де аңшылықпен айналысып, алғашқы қауымдық құрылысты сақтайтын көшпелі халық болған. Аңшылықта ұсталған олжа қауым өкілдері арасында біркелкі үлестірілді. Қарт, ауру, мүгедектер де өз үлестерін алды. Қытай Халық Республикасы құрылып, демографиялық реформалар жүргізілгенге дейін орочон ұлты жойылу алдында тұрды, оның саны 1 мыңнан сәл ғана асатын. Жаңа Қытай құрылғаннан кейін орочондардың өмірі мен тұрмысы айтарлықтай өзгерді. Қытай үкіметі орочондардың артта қалған өмір сүру деңгейінен өтуіне ықпал еткен бірқатар шараларды қабылдады. Орманды қорғауға субсидиялар бөлінді, аң аулауға тыйым салынғаны үшін өтемақы төленді, тегін денсаулық сақтау мен білім беру енгізілді, баспана мәселесі шешілді, сол арқылы орочондарды отырықшы өмірге итермеледі.[5]

Кәсібі[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Негізгі кәсібі – елік, марал, бұлан, қабан, аңшылық құстарды, терісі бағалы аңдарды (тиін, қоян) аулау. Етті тамаққа, терісін киім-кешек пен аяқ киім тігетін елік ерекше бағалаған.[6]

Өмір салты[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Экзогамдық руларға бөліну, өзара көмек көрсету дәстүрлері сақталған. Отбасы шағын, моногамды.

Тұрғын үй - қайың қабығымен (жазда), терімен (қыста) жабылған конустық чум (шатыр).[6]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]